πόσο γλυκανάλατο έχει γίνει πια αυτό το μπλογκ;

΄΄΄/΄΄ ΄ ΄ ΄

Όταν κλαίμε σκεπάζουμε βλακωδώς το πρόσωπό μας.
Όπως όταν κρατάμε ομπρέλα κόντρα στη βροχή.

τα κρατημένα γαμώτο...

και θέλω να πω τ' όνομά σου τόσες πολλές φορές
που να μη μπορω να σκεφτώ τίποτ' άλλο. Όπως
όταν έρχεσαι κοντά μου και μυρίζω το λαιμό σου
ή όταν μ' αγκαλιάζεις
ή όταν ακόμα είσαι μακριά και μου χαμογελάς και στο κεφάλι μου ανεβαίνουν αστεράκια
και μουδιάζουν τα πόδια και τα χέρια μου- σα δοχείο γεμίζω από σένα.
Αυτή τη στιγμή την έχω ζήσει ξανά και ξανά, να χύνεται η ψυχή μου από το σώμα μου και να ζούνε χωριστά για μέρες ολόκληρες. Κι όταν μετά από δεκαπέντε μέρες που ζω διαχωρισμένη σε ξαναβλέπω ξαναμπαίνουν όλα στη θέση τους.
ΑΝ μου δινες το χρόνο που δε βρίσκεται σ' αυτήν την πόλη- χρόνο απ' το χρόνο σου- μπορώ να σου πω κι άλλα απ' αυτά που δεν έχω τολμήσει να πω.
Γιατί ο χρόνος βρίσκεται ανάμεσά μας
όπως ο αέρας ανάμεσα σε δυο δέντρα, τα χαϊδεύει και τα δυο
και τα φέρνει κοντά με το χάδι του και τα φύλλα τους τρέμουν και χορεύουν και θυμίζουν τα σώματά μας κάποιες φορές.
Πάρε αέρα και χρόνο όσο θες...

Πόσο θέλω να γίνω αέρας για να μπορώ να χορεύω πιο συχνά μαζί σου
ακόμα κι αν είμαι μουδιασμένη
ή ακόμα κι αν δε γίνεται να έχω σώμα...

ας μην ήταν να μην είναι

Θα τρυπώσω μέσα στα μαλλιά σου
και στα χέρια σου
να πιω τη μυρωδιά σου
να δω τους καταρράκτες στα μάτια σου 
κι όλα αυτά πάνω σε μια γελαστή βαρκούλα,
το χαμόγελό σου.

Κλισέ η βαρκούλα;
Να 'ρθω με διαστημόπλοιο;

...να παραμερίσω τα σκοτάδια
γύρω από το πρόσωπό σου
να πιαστώ από δυο άστρα
να κάνω κούνια
στο χαμογελαστό φεγγάρι που σου χάρισα...;


Πώς ξέρεις ότι ο έρωτας σου έχει χτυπήσει την πόρτα;
το ξέρεις...
όπως το σύννεφο που έφερε βροχή
και πριν ανοίξουν οι ουρανοί
μυρίζεις αγάπη.

Επανάσταση

Tο δέρμα σου είναι τόσο λεπτό

Σα φύλλο κρούστας

Κι απο κάτω βλέπω το αίμα σου να τρέχει

Εκεί στο ύψος του λαιμού σου

Ν’ ανεβαινει με φόρα

Ανάποδος καταρράκτης

Και θέλω

Να δαγκώσω λίγο από την κρούστα,

Μόνο πριν,

να αφουγκραστώ...

Όταν κοιμηθεί ο ήλιος και ξυπνήσει η σελήνη

Το χέρι σου να θέλω

Να πέφτει πάνω μου με αγάπη

Όπως στο λάδι το πινέλο.

Μια ζωγραφιά

‘η μέρα μες στη νύχτα’

κι όλα τα χρώματα

κάτω απ’ το καπέλο.

Γράψε με μελάνι που δε σβήνει

Στην καρδιά μου που με τον έρωτά σου

Κάθε βράδυ βγαίνει και τα πίνει

πως θα μαι δικιά σου

ό,τι και να γίνει.

Αν μια μέρα τούτη η ζωγραφιά

Επιτυχία γίνει

Θα ναι που αποκοιμήθηκε ο ήλιος

και ξύπνησε η σελήνη.

Μόνο, ζωγράφισε και πάρε την ευθύνη.

άσκηση για το σπίτι

Ασκήσεις επί χάρτου. Ασκήσεις υπολογισμού μεγέθους, δύναμης, ταχύτητας, βάρους, περιεκτικότητας, αντίδρασης… Α-δύ-να-τον. 

Εξαρτημένες μεταβλητές…εγώ, εσύ, αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί. 

Ανεξάρτητες μεταβλητές... ο έρωτας κι ο θάνατος.

ο έρωτας.

Tυφώνας που σαρώνει τη μία στιγμή... 

την άλλη... ήσυχη ξάστερη νύχτα ή καυτό ζεστό μεσημέρι 

με όλα τα μυστικά της δημιουργίας να σου χώνονται αθόρυβα κάτω απ’ το δέρμα. 

  <><>