Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012


Δίκτυο






Κάθε φορά ανοίγεις τη μπαλκονόπορτα αργά το βράδυ ν΄ακούσει η γειτονιά τη μουσική που παίζεις στο στέρεο ή ν' ακούσει το σύμπαν. Μήπως βγήκες ν' ακούσεις τη νύχτα;
Τα αστέρια σ' ακούνε. Είναι πρόσωπα απ' το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον σου.
Φυσάει. Λες, η φωνή μου ταξιδεύει.
- Θα σου βάζω μουσική αστέρι. Τη μουσική που μ' αρέσει. Νιώθω ότι μ' αγαπάς. Το
βλέπω στο φως σου που τρεμοπαίζει. Εκεί έχεις πολυ φως. Στείλε μου. Η αγάπη μας αρχίζει από ένα σημείο Α, στο μπαλκόνι μου και φτάνει σε σημείο Β, στο σύμπαν σου.

εμείς είμαστε μια γραμμή μέσα σ' ένα χάος____

όλοι είμαστε ένα σύστημα πολλών γραμμών, όπου πάνω τους μετακινείται η αγάπη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου